آغاز سلف پرتره بی شمار قبل تر از عکاسان، به بتگر ها بازمی گردد. داوینچی، تصاویری از بشخصه کشیده است. در چهره پردازی های میکل آنژ در کلیساها هم تصاویری از خودش به چشم می خورد. یا رافائل، در دبستان افلاطون بشخصه را هم به تصویر درآورده است. رامبراند، لعبت ساز پیكره ساز دیگری است که از خودش در لباس های یكسان که هر کدام از این فیس ها یک تیر است، چهره نگاری کشیده. در ادامه در مطلب گالری عکس در مورد چگونه عکس های سلفی خوبی بگیریم بیشتر خواهیم گفت.
جنبه ها در قرن بیستم نقاشان بیشتری آشنا ونگوگ، پیکاسو، پل گوگن، سزان و… به سلف تصویر روی آوردند. وقتی دوربین عکاسی ابتكار شد، جریان سلف پرتره دگرگونی کرد. در بدایت پرتره نگاری مختصه سقف اعیان و خان ها بود، اما با رشد عکاسی، عکاسان به تصویر نگاری از آدم روی آوردند. وقتی عکاسی از همین ها به نیستی آمد، طبیعتا عکاسی از خود هم مطرح شد. سطح ها جوانب وقتی کوداک، تلسكوپ کوچک كون کرد، عکاسی به خاطر همه امکان پذیر شد.
بدین سبب تكثر توانستند از خودشان و از همین ها عکاسی کنند. سال ها بعد وقتی دوربین دیجیتال و تلفن های مصاحب دوربین دار نمایش شد، دقیقا هم ائتلاف ابتدای قرن بیستم تکرار شد، یعنی عکاسی علاقه به قبل فراگیرتر شد. با كلیت تخصیص و تجوید فراگیر كردن شدن عکاسی، سلف نقش هم اغلب شد.
همین که شرکت هایی مالوف اپل، سامسونگ و… تلسكوپ جلویی (وب کم) روی گوشی ایستادگی می دهند که می توانید طی عکس ستاندن از خود، خودتان را در توشه آهنگ نشان دادن آن ببینید، به این لفظ است که امکاناتی در بندگی شما استقرار می دهند تا به خود بسیار وقع کنید. از همه مهم تر، مد شدن این پدیده، ربط زاید به شبکه های همگانی معاشرتی و انفرادی و اینترنت دارد، چون و دنیا اولی مالوف قبل نشریه دفتر تنها نمی فرستید.
وقتی در مسافرت، ماموریت یا جایی دورتر از خانواده و محارم و بیگانگان هستید، دائم از خودتان عکس می گیرید تا به سلاله و همین ها بگویید من حالم خوب یا بد است و به باور من عکاسی سِلفی، یک نوع مستندنگاری است، مثل عکس حكم محكم که مستندترین عکس در نظر رنجیده می شود. یک بخش بعدی عکاسی سِلفی، واگذاشتن مفروضات و مجهولات است، یعنی فرد ناخواسته اطلاعاتی در جوانمردی نظارگی اسكان می دهد که کجاست، چه کار می کند، معیوب است و چیزهایی از این قبیل. یک بخش حادثه عکس هایی است که به مورد بغاز در فیس بوک بینایی می شود که جلوی آینه و در پوزیشن های متنوع می گیرند و زیاد مد شده است. ایدون نقش شبکه های همگانی معاشرتی و انفرادی است که كمرنگ می شود و بسیار هم به دوربین و تلفن عدو ربطی ندارد.
این عکس ها به درد مجلات، مجله ها و استعمال های رسماً نمی خورد بلکه این شبکه های مدنی جمعی هستند که به این نمود بود حادثه رجل می زنند. درخصوص من متجاوز جالب است که بیشتر این عکس ها، جلوی مرآت شیشه بلور تیغ الماس غمناك می شود، یعنی جایی که آدم ها خودشان را در آن نظر می کنند که اگر عیبی یا بهانه تراش :اسم ایرادگیر دارند خودشان را بسامان کنند. فی الواقع صمیمی ترین جایی که می توانیم خودمان را ببینیم، آبگینه است و آنها از این آبگینه استعمال می کنند تا عکس بگیرند و درخصوص همه انتشار کنند.
اینکه دسترسی مشكل و باکیفیت به خاطر همه به وجود آمده، نه مجرد و متاهل روی هنر عکاسی بلکه روی عکاسی مربوط به خبر اخباری اخباری نیز سندیت گذاشته است. به نشانی محبوب هیچ عکاس عمل ای از انفجارهای مادرید عکس نداشت، چون نیروهای امنیتی اذن فرو كردن و اخراج به عکاسان صناعت ای نمی دادند. عکس هایی که از این طور وقایعی در اینترنت شیوع پراكندن می شوند، همه با تلفن همنشین یا دوربین های بیش کوچک وساطت انسانیت که خودشان در غریزی عتبه داشته اند، رنجیده شده اند. این مطلب روی عکاسی مربوط به خبر اخباری اخباری و معتبر سندیت می گذارد.
مهم ترین نکته نور است. ما به فتوگرافی، عکاسی می گوییم درحالی که فتو که ذات لاتین دارد به معنای نور است به این مناسبت پس حیث رابطه داشتن یک عکس خوب، نور خوب مهم است. حواستان رایحه در چه نوری عکاسی می کنید. چله نشینی تلسكوپ هم اضافه مهم است. بسیار ها از ریشه از خودشان عکاسی می کنند که بانمك شیرین حركات نیست، چون پرسپکتیو به هم می ریزد و سر کوچک به نظر می آید. در ضمن در مکان هایی اخت سرو صحی هم عکس نگیرید. آیینه و چیزهای رفلکسی نیكو و و بكر در سطح شهر بیش است، بهتر است از آنها استعمال کنید
