رقبای او کارکنان و مهندسان سابق و دیگر سرمایه‌گذاران دنیای خودرو بودند. باوجوداین، فقط دوسه خودرو درخورتوجه در این رقابت‌ها ساخته شده بودند که می‌توانستند خودروهای فراری را به رقابت دعوت کنند. گریخته در یک حیطه مخدوم و كارگر بود و آن طراحی و تولید خودروهای اسپرت و مسابقه‌ای. درادامه‌ی این مطلب فهرست ۱۰ خودرویی را بیان می‌کنیم که برای رقابت با فراری ساخته شده‌اند. در ادامه در مطلب رقبای اصلی خودروی فراری بیشتر صحبت می کنیم.
فروچو لامبورگینی: لامبورگینی 350GT
این خودرو شاید سرسخت‌ترین رقیب رمیده باشد. داستان این‌گونه است که فروچو لامبورگینی، سازنده‌ی ثروتمند و سرشناس تراکتور و تجهیزات گرمایشی، روزی از مارانلو بازدید کرد تا با انزو درباره برخی از اصلاحاتی صحبت کند که فراری در کلاچ نكاشته پرورش نیافته شخصی‌اش ایجاد کرده بود. بااین‌حال، انزو فراری به لامبورگینی گفت بهتر است به‌کار ساختن تراکتورش مشغول باشد و خودش هم به ساختن خودروهای فراری. لامبورگینی در این لحظه تصمیم گرفت با ساخت «بهترین خودرو GT جهان» انتقام خود را بگیرد.
او تیمی جوان و قوی و باهوش را جمع‌آوری کرد؛ ازجمله مهندسان سابق فراری جوتو بیزارینی و جیامپائولو دالارا. او تصمیم گرفت خودرویی دوسرنشینه با خودرو V12 بسازد. قطعا بدنه‌ی این خودرو با داشتن سیستم تعلیق دوجناغی و کمک‌فنرها، بسیار جلوتر از آن چیزی بود که برای مشتریان خودروهای جاده‌ای خود ارائه می‌داد.
لامبورگینی 350 GTV اولین‌بار در سال ۱۹۶۳ در تورین ایتالیا مشاهده شد؛ اما تولید رسمی آن با تغییرات مختلفی، به‌ویژه در قسمت طراحی بدنه، در سال ۱۹۶۴ آغاز شد. لامبورگینی 350 GT بدنه‌ای با طراحی دقیق و زیبا و انحناهای جذاب همراه‌با چراغ‌های جلویی مخفی‌شونده در بدنه داشت و برای خلقت این اتومبیل کارخانه‌ای راقیه و جدید نیز مرتب شد. افسانه‌ی لامبورگینی در‌حال‌آغاز بود.
علاقه‌مندان این کار هشیار و غافل عالی‌بودن اولین لامبورگینی شدند و در روزنامه‌ها نیز اخبار و تحلیل‌های بسیاری از این مدل منتشر شد؛ اما فقط با معرفی میورا یا اسپادا چهارسرنشینه، لامبورگینی توانست خودروهای اسپرت جاده‌ای موتوروسطی بسازد که افسانه‌ی شکست‌ناپذیری مدل‌های فراری را به رقابت دعوت کند یا آن‌ها را شکست دهد.
کمتر از ۴۰۰ دستگاه از خودروهای موتورجلو لامبورگینی ساخته شدند؛ اما پیشرفت خودروهای آن باعث شد فراری نیز تکنولوژی خودروهای جاده‌ای خود را به‌طورکامل تغییر دهد که پراكندگی بسیار خوشایندی در صنعت خودروسازی بود.
پیتر مونته‌وردی: مونته وردی 375S/375L
خودروهای گرندتورینگ اروپایی با پیشرانه‌ی آمریکایی بسیاری وجود دارند که فراری را روی جاده دچار مشکل کردند. مونته‌وردی ۳۷۵ یکی از نمونه‌های خوب آن است که پیتر مونته‌وردی، راننده‌ی سابق مسابقه و واردکننده‌ی BMW طراحی و تولید کرده بود. گفتنی است مونته‌وردی، نماینده‌ی رسمی رمیده در سوئیس، با انزو گریزان بر سر پرداخت مبلغ برای مرسوله ۱۰۰ خودرو به‌توافق نرسید و از آن زمان به‌دنبال رقابت با او بود.
این موضوع مربوط‌به سال ۱۹۶۳ بود و در سال ۱۹۶۷، خودرو 375S پیتر مونته‌وردی در نمایشگاه فرانکفورت عرضه شد و توجهات زیادی رو به‌خود جلب کرد. این چرخبال کوپه‌ای زیبا بود که پیترو فروآ طراحی کرده بود و با پیشرانه‌ی ۷.۲ لیتری هشت سیلندر کرایسلر زاییدن می‌شد. ۳۷۵ ماشین سریعی بود؛ اما مسابقه‌ای نبود. مونته‌وردی خیلی دوست داشت خودرو GT مطمئنی را در قالب خودروهای جنسن اینترسپتور، اما با شاسی پیچیده و مدرن تولید کند. بعد از اینکه ۱۱ دستگاه اول ساخته شدند، پیترو فروآ و مونته‌وردی از یکدیگر جدا شدند.
Monteverdi 375L
همه نام مونته‌وردی را به‌خاطر دارند؛ به‌ویژه به‌دلیل آنکه خودروهایش بزرگ‌ترین حجم موتورها و بیشترین سرعت را داشتند و بسیار گران‌قیمت بودند. آنچه مردم درباره‌ی این خودروها نمی‌دانستند یا کمتر برایشان در آن زمان اهمیت داشت، حجم موتور بسیار زیاد آن‌ها بود. تولید این خودروها به‌ندرت سه‌رقمی می‌شد و زمانی‌که بحران قیمت سوخت شروع شد، مونته‌وردی استراتژی خودروهایش را تغییر داد.
هنری فورد دوم: فورد GT40
هنری فورد دوم در اوایل دهه‌ی ۱۹۶۰ تمایل داشت فراری را بخرد؛ اما زمانی‌که فراری از حضور در مسابقات ایندیاناپلیس محروم شد، از تصمیم خود صرف‌نظر کرد. وقتی انزو از این كنكورها سبقت گیری ها کنار گذاشته شد، هنری فورد به‌شدت خشمگین شد و بخش مسابقات خود را ملزم کرد شرکتی بیابند که بتواند خودرویی برای فورد طراحی و تولید کند که در مسابقات ۲۴ ساعته استقامت لمانز همه‌ی رقیبان حتی فراری را نیز شکست دهد.
مهندسان فورد نیز پس از بررسی‌های فراوان، هلیكوپتر Lola GT را انتخاب کردند که ظرفیت مردانگی در مسابقات لمان را داشت و از پیشرانه‌ی هشت سیلندر فورد استفاده می‌کرد. هنری فورد، جان وایر، مدیر سابق بخش آزمون ها استون‌مارتین را استخدام کرد. GT40 در مسابقات لمانز سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹ چهار سال پی درپی فارسی را برای فورد به‌ارمغان آورد.
کارول شلبی: کوپه شلبی دیتونا
کارول شلبی دومین آمریکایی بود که مسابقه ۲۴ ساعته لمانز را پیروز شده بود. او از نزدیک مشاهده کرد به چه نحو انزو فراری در مسابقات غرب کار می‌کرد. البته، او رفتار فراری با رانندگانش را قبول نداشت و حتی انزو را به‌دلیل فوت لوییجی موسو سرزنش می‌کرد. شلبی که قبلا مزرعه‌ی مرغ‌داری داشت، به‌خودی‌خود مرد پیچیده‌ای نبود. به‌هرحال همانند فراری، موفقیت تجاری برای خودرو‌هایی که نام او را در خود داشتند، مانند کبرا، وابسته به افتخارات کسب‌شده در مسابقات بودند.
